Doorbraak bij de familie ‘Knots’

Na een overlastperiode van zo’n 5 jaar, waarbij de familie ‘Knots’ alle hulpverlenende partijen buiten de deur had gezet, was het de gemeente duidelijk dat een nieuwe aanpak nodig was. Het gezin vertrouwde niemand meer. Intussen liep, door hun omgang met huisdieren, de stankoverlast de spuigaten uit. ‘Hulpverlenende’ partijen gaven aan dat het gezin zelf geen regie kon voeren. Dit beeld werd beschreven door de dierenarts, de VGZ-organisatie en vooral de begeleider van de zoon van het gezin.

Jij werd door jouw organisatie op het pad van de familie ‘Knots’ gezet. De gemeente geeft je voor een poosje ‘carte blanche’. De driedaagse die je bij Bascole had gevolgd had je veel inzicht gegeven in contextgedreven werken. Je had ingezien dat daar jouw kracht zit en dat je kunt vertrouwen op de manier waarop je kijkt en werkt. Je nam de opdracht aan. De eerste die op je pad kwam was de begeleider van de zoon van het gezin. Hij beschreef zijn ervaringen en benaderde je voor hulp. Het werd je al gauw duidelijk dat iedereen contextgericht te werk was gegaan. Je houdt nauw contact met hem.

Tot je verwondering blijk je vrij makkelijk verbinding te kunnen maken met het gezin. Na 3 maanden is de overlast weg en kun je aan perspectief voor het gezin gaan werken. Het valt niet mee om allerlei negatieve interventies van buren, hulpverleners en instanties in toom te houden. Allerlei mensen willen veel te snel weer overnemen, terwijl het gezin nou juist zelf de regie wil en kan houden. Hun tempo en mogelijkheden zien er net wat anders uit dan mensen bij de gemeente en bewindvoerders denken. Het is na enige tijd overgegaan in een langlopende begeleiding met lage intensiteit, waarbij je de regie van het gezin ondersteunt. Je krijgt een blos op je wangen als je van het gezin een 10 krijgt voor wat je deed, toen een onderzoeker hen interviewde!